SON-Bahar

Son baharýn ilk günleri,
Yapraklar sararmaya baþladý,
Geceleri daha serin,
Kýþ hazýrlýklarý baþladý.
Bunlarý herkes biliyor,
Herkesin bilmediði bir SON-bahar yaþýyorum,
Sararýp tek tek düþüp yok olan umutlar,
Üþüdüðüm ve resimlerin ýsýtamadýðý geceler,
Ölüme hazýrlýk,
bunlarý hiç kimse bilmiyor...

Kafiyeli þeyler yazmayacaðým bu sefer,
Bu sefer imla kurallarý umurumda deðil,
Caným yanýyor sadece,
Tek bildiðim,
Tek hissettiðim acý...

Ne çiçekler güzel görünüyor,
Ne geceler güzel,
Ne sabaha uyanýþlarým güzel,
Ne de akþamlarý eve girmek istiyorum.

Gitmek istiyorum artýk bu þehirden,
Kimsenin beni tanýmadýðý,
Selam sabah vermeyeceði,
Hal hatýr sormayacaðý,
En önemlisi de seni sormayacaklarý,
Hani ölsem, kimsesiz mezarlýðýna gömüleceðim bir þehre...

SON ve BAHAR...
Çok ilginç kelimeler,
Birleþik yazýldýðýnda ise hüzün barýndýran,
Ayrý yazýldýðýnda sararan yapraklarý deðilde,
Ölümü anýmsatan,
Her þeyin sonunu bir nefeste yaþatan iki ayrý kelime.
Bir gün o iki kelimeyi birbirinden ayýrýp, tek kelimeyi yaþayacaðýmý bilmezdim...

SON...

Ömer ERASLAN 05.09.2013 17:27
Sosyal Medyada Paylaşın: