söylenmemiş söz/ler...

aynalarýn þekilsizliðinde kýrýlýrken gölgem,
taþýnmaz ýrmaklarýnda yýkanýrken yüzlerim

ben,

bir Adem soyuyum dedi
mavi boyadý göðümü...

yarý açýk unuttuðun kapýlardan sýzýyordu
günleri zamAnýn

ve biz,

bir biri ardýna söylenmemiþ sözler býrakýyorduk
bir merhabanýn ardýnda ki

alýþýyorduk yani birbirimize bile...

eksik sayfalarda,
korsan basým kitaplar gibi
dizilmeden raflara,
saklanýyorduk/

bir kaç parmak aðýrlýðýnca dokunuþlarýmýza

ki anlam
ilk kez o zaman yoruldu/sanýrým

..biçimsiz/eksik haritalar çizerken omuzlarýmýza...

ve biz ki sevgili;
söylenmemiþ sözleri öldürüp,
kavim kavim serpiþtiriyorduk
uyumadan hemen önce
akacaðýmýz ýrmaðýn/yataðýný
daha þýk yapsýn diye
duygularýmýzýn üzerine ki

kendimizi kandýrýyorduk,
kendimizin uydurduðu yalanlarda...

ben,
saðanak oluyordum.

sen,
bir göçü taþýyordun sýrtýnda.

bütün inandýklarýmýz
bu yüzden sýrýlsýklam oluyordu sadece...

anýmsa,

bir çocuk uykusu buluyordun
erken kalktýðýn sabahlara
bazen karanlýktan korkan
belkide uslanmýþ artýk þimdilerde...

çýplak ayaklarýnla koþarken sen
seslerini duyuyorum
giderek daha hýzlý
her seferinde biraz daha...

tabiri yapýlmayan uykularda,
rüyalarýna uyurken sen
ben sayýklamadýðýn
bir düþ/
-düm

tekrarlanýrken sözleriN...

sen gidiyordun evet

yüreðine iþaretlenmiþ bir ben
ve saçlarýnýn arasýna saklanmýþ
bir kaç masal kahramanýyla,

korkutulmuþ bir çocuðun
suskun çýðlýðýyla kaçýyordun

seni izliyordum/
ve hiç unutmadým...

söylenmemiþ sözlerini,
merdivenleri,
saçlarýný ve savurmaný
þiddetini sonra ki
bir yanký gibi daðýlmýþtýn
tüm boþluklarýma...





(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: