Ýçi sevgi dolu kase gibidir,benim köyüm. Etrafý daðlarla kaplý,tam ortadýr,benim özüm.. Her gidiþimde,bir avuç toprak alýr,öperim; ’’Çok yer gezdim sen gibi olmadý,sen gibi kokmadý’’ olur son sözüm.. Buðday tarlasýný,güneþi ayakta selamlayan ay çiçeklerini görünce; Ýçim içime sýðmaz,alev alev yanar,közüm. Ýnsanýn doðalý,ekmeðin yufkasý,daðlarýn kekiði hangi birini dile getirsem.. Ben oralardan geldim,sevginin harman olduðu yerlerden,budur benim öyküm..
Hakan KILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan KILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.