GÖLGELER...

karanlýk gecelerim vardýr benim yanýma sokulan
bir de kuytu köþelerim
içime döþediðim hatýralarým
olur çoðu zaman
raylarda dolaþan valizsiz vagonlarým...



ansýzýn sýzýlý akþamlar düþtüðünde pencereme
hep sadýk kalan þarkýlar kanatýrdý baktýðým ayý
apansýz kayan yýldýzlar kanatýrdý zinhar zifiriyi
aðustos bitimi eylül saðnaðýnda kalýrdý kirpiklerim...



mevsimsiz sevmelerin yaprak dökümü
d
ü
þ
e
r
di’li geçmiþ zamanýn gölgesine
karþýmda akasyanýn suskunluðu çöreklenirdi
çoðu zaman
küstüðüm yastýðýmda isyan ýslaklýðý...



toz tutmuþ kopartýlmamýþ takvimim
bükmüþ boynunu saat kuleleri
harabe odalarýn terk edilmiþliðindeki sessizlik
paslý menteþeli ahþap kapýlarým
avlumda salýnan tütün kokulu voltalarýn
duman duman gezen hayallerim...


içimden geçen gemilerim limansýz
cýlýz bir deniz feneri karasallýðýmdaki yýldýzlarým
ve yalnýzlýðým tek yoldaþým
ha desem seviþecek sanki benle
belki de bu yüzden sevdim kendi gölgemi...


her kararan akþamda odamda dolaþan kokun
salýnan perdeleri oynatan rüzgarýn
ayaðýmý yüreðimle bir edip titreten düþlerin
ha desen düþecek sanki dizlerim
ah þu yaðmur kokusu sarmasa her eylülde beni
bu kadar çok seviþmeyecektim belkide gölgenle...

















Sosyal Medyada Paylaşın: