MÜLK SENİN

MÜLK SENÝN

Lütfunla metin olduk, sen verdin sabrý celil.
Yoksa dayanýr mýydý, bu beden buna delil.
Hasret yükü altýnda inim inim inledi.
Etmedi sana isyan, yüreðini dinledi.

Ayý günü baðladým, zenne ümit ipine.
Bakmadým ahu göze, endamýna tipine.
Aklým fikrim seninle haþýrneþ, her dem meþgul.
Koptum âlemden, hepsi bir ipte, zengin yoksul.

Ne sesimi duyan var, ne beni kale alan.
Sadece senin aþkýn, geri kalaný yalan.
Bak, Adem, Havva kaldýk, bendeki bu dünyada.
Sende dinle kalbini, düþme gurbete yada.

Bu günler ziyan oldu, ardarda koptu gitti.
Neþe üzüntü derken, baktýk ömür de bitti.
Mülk senin kimi peþin, kimi taksitle aldý.
Lütfiye cennet verdin, ateþ Rubil’e kaldý.

Sosyal Medyada Paylaşın: