KİMSESİZ
Daha kýrk yaþýndayken, kaldým kimsesiz,
Elimi kolumu kýrdýlar da oldum çaresiz.
Kaç ayým geçti biliyor musun senden habersiz,
Dünya hep benim olsa, önemi yok þimdi deðersiz.
Kime derdimi söyledimse, sýrtýmdan vurdu,
Herkes bir þeyler vaat etti de, sözünde kim durdu?
Benim yurdum mutluluðun deðil, acýlarýn yurdu,
Ben dert çekerken, halim nedir, kim gelip sordu?
Allah ‘ým nedir bu çektiklerim kadýnlardan,
Ýnan korkar oldum ben, attýðým adýmlardan,
Dostum mu var baþka benim, içtiðim sigaramdan,
Farký yok artýk benim dünyamýn, karanlýk zindanlardan.
Herkes terk etti gitti, kaldým bak kimsesiz,
Yaþamakla ölmek fark eder mi sevgisiz,
Beni kandýrmak çok kolay be güzelim
Sen kurnaz ol da, ben salak, ben bilgisiz…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.