Yüzünle baþlýyor düþlerim Nilüfer
Gülüþünle bitiyor
Gözlerin geliyor aklýma
Olmadýðýn zamanlar gözlerine tutunuyorum
Dilimin benden sakladýðý o kadar þey var ki
Herkes bir parçamý alýyor Nilüfer
‘’Ne zaman aklýma gelsen kalbime bir þiirler oluyor’’
Nereye baksam orasý yok
Dalýp gidiyorum su gibi derin derin
Yerini beðenmeyen çiçekler gibiyim
Soluyorum gün be gün
Kanayan yaralarým kimin umurunda ki
Caným yanýyor caným
Kan akýyor gözlerimden yaþ deðil
Çoktan unuttum baþýmý birinin omuzuna koyup uyumanýn tadýný
Ýçimdeki çocuk öldü ölecek
Konuþmak gelmiyor içimden
Hapsolurken dilime aðdalý sözcükler
Eriyorum harf harf
Hece hece
Giriyorum ümitsiz bir aþkýn bir yaþýna daha
Oysa ne çok isterdim
Tek ýrmaðý olmak kalbindeki havzanýn
Zor ve yenik bir sabaha daha baþlarken
Çocukluðumun eksik günlerini büyütürüm seninle
Cebimde bir kaç kýrýk dökük aný
Sensiz yol alýrken gemim
Kanlanýr birazdan sular
Atarým kendimi bir þiirden aþaðý
Bir üf’lük caný kalmýþken ömrümün