Yorulmuş Yolcunun Günlüğü

aþk havasýnýn belirginleþtiði eylüle doðru
parlak ama ýsýrgan
kendini hissettirip buyuran
garip bir hissin uykusuna daldým

onu kalemin içine sýðdýrabilecek bir öyküyü
tada bilmenin büyülü sevinçlerini
yeþilini koyuvermiþ sarý yapraklardan dinledim
aðlaþtýk mý bilmiyorum
beyaz bulutlar geçiyordu üzerimizden

onca kalbin kýrýldýðý hayat yokuþunda
ardýna bakmakla meþgul mevsimler
tanrýnýn hizasýnda çýrpýndýkça mutlu oluyordu
ve ölüler dert etmiyordu olan biteni

mavinin dipsizliðinde siyah lekeler gibi oynaþan
haberdar kuþlara varana kadar sýcak kalan içime
anlatacak bir þeyim yok diyen rüzgarlara sitem etmek haksýzlýk olur
onlarý en çok durgun akþamlarýn
esmeyen saatlerinde seviyorum

yorulmuþ bir yolcunun günlüðü gibi
ellerimi çýrpmadan kaçabiliyorum artýk kendime
birikmiþ rahatlýðýn kaygýsýz uykusuna daldým
teni güneþe meþrep aðustosun ertesinde.





Sosyal Medyada Paylaşın: