ateşim kırk

ansýzýn
bir güneþ kuþu bozuyor kozamý



kime diyorum
sana diyorum
ey duvar ses ver
kendimle konuþuyorum
bir kalem düþüyor yere




idris ile isa yükseliyor göðe
ilyas ile hýzýr buluyor kendilerini yerde
göðe çamur sýçratýyorum
ýþýksýz kalýyor gözlerim




cebime dolduruyorum muhabbet kuþlarýný
kýrýlýyor boyunlarý
aðlýyorum




kazýmak istiyorum adýný duvardan
duvar benden hýrçýn çýkýyor




düþünme
düþ yola diyor gönlüm
yolum sana doðru
aklým gitme diyor
alýþkanlýklar dizlerime yapýþýk
deste deste gelecek
kendini beðendirmeye çalýþýrken
küflü geçmiþ
iþvebaz
yoldan çýkarýyor beni




aklým ile kalbim satranç oynuyor
kalbim beraberliðe razý




kuþtüyü gibi hafif bir düþ konuyor göðsüme
ansýzýn
bir güneþ kuþu uyandýrýyor
gýlgamýþ ne gençlik iksirine
ne de
ölümsüzlüðe sahip oldu
Tanrý izin vermedi ki

nerdesin
ateþim kýrk













gönül gençyýlmaz



Sosyal Medyada Paylaşın: