EYLÜL
Eylül. ..
gizli bir bahçe gibi....
icinde yalnizca kirmizi gelinciklerin olduðu. ..
oysa Hazan mevsimiydi bu... ..
Ama gozlerimde hala umut cicekleri aciyordu... zamana inat....
kafa tutarcasina... direndim.
Eylülde döktüm Ben en son yapraklarýmý,
topraða yüzüstü düþtü umutlarým
Kurudu dallarým ,en hafif rüzgar bile acýttý canýmý
Direndim….
Sonra soðuk mevsimde üþüdüm ,çýplaktým,savunmasýz,
Her gün gökyüzüne baktým ,bulutlar gitsin,güneþin izlerini görüyüm istedim
Baktýðýmla kaldým.. yazgý böyleydi,zamanýn gelmeden güneþ gelemezdi
Eylül dü bu...
neler olacaðý çoktan yazýlmisti...
evrende bir yerlerde birileri coktan biliyordu...
Küçük gelinciklere neler olacagini..
Ýki kelime vardý dilimin ucunda,iki çocuk ismi,
EYLÜL VE HÜZÜN
Bu isimleri tekrarladým durdum soðuk savunmasýz gecelerde
Olmayacak umudun olmayacak aþkýn olmayacak meyvesi iki çocuk ismi
Umut bitti
Günler tükendi
Adýmlar küçüldü ve yol bitti……………
Durmadý zaman,günler yenilerini getirdi canýmý daha da acýtsýn istedi
Oysa bu bir döngüydü,her tükeniþ bir umut olmalýydý
Tekrar kaldýrdým baþýmý son bir umut tanesiyle…
güneþi kýskandýran bakýþlarýndan gördüm seni
içimde uçuþan kelebeklerden anladým geldiðini.
Her adýmda titrettin yüreðimi,
Üzerime çöken aðýr hüzünler dökülmeye baþladý
doðruldum yavaþça,dizlerimde derman gibi hissettim geliþini
her kýþtan sonra bahar gelir ya,can bulsun diye doða
sen de öyle geldin
önüne mutluluðu katýp geldin bana
en güzel umut çiçeklerinin tohumlarýný saçtýn dünyama
öyle öðrettiler bana
mutlu olmayý istemek suç bilirdim senden önce,
zaman akmamalý,dünya dönmemeli mevsimler durmalý insan mutlu olunca.
mevsim hep bahar olsun istedim hep sen olsun.
Zihnimdeki iki çocuðun ellerini daha sýký tuttum
Eylül. .. ayrýlýk gibi aci... hüzün sari gibi masum ve günahsiz...
Oysa bir þeyler deðiþiyordu zaman deðiþiyordu
HÜZÜN masumdu sen varken zararsýzdý,
VE Biliyordum artýk EYLÜL de olsa gitmeyecektin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.