ölüme yürümek
yürüyorum
ellerim ceplerimde
soðuk havayý hissetmiyorum
sigaramýn sýcaklýðýndan
ve
......ölümün yakýcý yakýnlýðýndan
göðsümde yüreðimde,dayanýlmaz bir acý
kafam bulanýyor düþünemiyorum
herþey ama herþey aklýmda,karmakarýþýk
duygusuzum,içim beni kemiriyor
ayaklarým beni götürüyor
yürüyorum
kapkaranlýk bir boþluk gibi
gözlerim görmüyor insanlarý
hepsini oracýkta öldürebilirim
gözlerim bunun farkýnda
yürüyorum
insanlar baðýrýyor ardýmdan
ama ben kýrmýzýda geçiyorum
kornalar kulaklarýmý yýrtýyor
þanslý olmak için yanlýþ bir gün
denizin kokusunu duyuyorum
yürüyorum
özür dilemiyorum çarptýðým insanlardan
üstelik hepsi de mutlu
umrumda deðil çöp yýðýnlarý
yüzüme kartaneleri çarpýyor
oysa ben yüzüme çarpýlan kapýlarý hatýrlýyorum
hiç aralýk býrakýlmadan,insafsýzca
HEY diyebilseydim
HANÝ BENÝM UMUTLARIM,YARINLARIM
yürüyorum
bir vapurun çýðlýðý ve üzerinde mutlu insanlar
kapýlarý da herzaman açýk
yürüyorum
ve duruyorum
dalgalarýn þarkýsý çok yakýn ve derin
omuzlarýmda ezilmiþliðin,gururun
yalnýzlýðýn ve acýnýn
kaldýramadýðým aðýrlýðý
mutlu insanlar birþeyler anlatýyor
kapanan kapýlarýmý açýyorlar
oysa ben çoktan duymuyorum
su soðuk ve tuzlu
hayat acýmasýz ve hain
insanlar mutlu
ve ben intikam alýyorum hayattan ve insanlardan
çünkü bu benim isyaným
son defa gülüyorum
ben de þimdi mutluyum
bir baþka kapýya ölüyorum
açýlýr mý bilmiyorum A.köken
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.