Yıldızlar kadar UZAKSIN

1

Ay ýþýklarýnda seni düþünürken
Gece çiçekleri açýlýr
Kýrmýzý, sarý ve mavi…
Ama yoksun!
Bir yandan da rüzgâr esiyor
Önüm sen arkam buz!
umutsuzluk çekiyorum

Bulutun yaðmura özlemi gibi
Çiçeklerin suya hasreti gibi
Bir sevdalýnýn sevdalýsýndan
Mektup bekler gibi…


Yaný baþýmda
Ellerimi uzatsam;
Hayalin; son gördüðüm resmin
Ýçimden geçsen de sanal; cansýz duran
O fotoðraflar…

Ayaz esiyor, tenim üþüyor
Ama yoksun, Ay büyüyor!
Sen geçmiþ olurken ben susuyorum

Yýldýzlarýn ýþýklarýnda sana bakýyorum
Silvan’da mevsim eksi-buz
Yolum düþerken anýlarýmýza
Ve bir yatýlý okul bahçesinde!
Kolyemizde;
“TERS/TEKTEN BÝR KALP RESMÝ”

Gecenin ayazýnda seni ararken
Sabahlara kadar üþüyorum!
Bir düþle bin umutla
Hayalinle ýsýnýyorum;
Ve Sen ruhuma karýþýrken
Küresel ýsýnmalar baþlýyor!



2

Poyraz’ý severdin
Kuzeyde,
Mektup yazardýn, cevap almazdýn
Sonra…
Kuytu bir yerlerde
Oturup aðlardýn

Sen þiir yazmayý seviyordun
Bir de Kalemle oynamayý…
Ben yazdýklarýný okurken
Gözlerini anýmsadým
Okyanus gibi mavi ve iri

Rüzgâr eserdi, yapraðým;
Dalým, yaným olurdun
Sen bulutlarýn ardýný
Ben yosun kokan daðlarý özlerdim

Ýkimiz de ayrý birer asi olur
Korsan aþklarý yaþardýk!
Sen yýldýz olup giderken
Ben buz gibi erimeyi…
Ýþte bu yüzden
Yýldýzlar kadar uzak düþmemiz…







Deman ronahi/ 2013 DÜÞLER HURDACISI
Sosyal Medyada Paylaşın: