Babama

Sabahlarý erken kalkardý
Hayatý evden iþe, iþten eveydi!
Topu topu iki kavram
Ýki olgu…
Ve yaþadýðýný sanýyordu;
Bir gün hiç yaþamadýðýný anlayýnca
Oturup aðladý!
Ve biliyordu her tabut ardýndan
Gideni az, yoksuldu
Fazla olaný zengin…



Sabahlarý,
Sabahlarý serin bir rüzgâr eserdi
Hep elleri, ayaklarý üþürdü
Ayaklarýndaki pörsümüþ
Eski ayakkabýsýna
Kalabalýk gülüp geçerdi!
Yorgun ve yoksuldu
Âdem baba! Âdemoðlu!


Aylardan Aralýktý; Aralýklar hep soðuktu
Kapý aralýklarýndan kar girerdi
Sefalet girerdi...
Titrerdi ama þükrederdi!
Ayrana ekmek doðrardý “katýk” deyip
Allaha gülümserdi!
Âdemoðlu âdem!


Irmaðýn buz suyundan abdest alýrdý
Yaþý altmýþlardaydý
Dinç ve inançlýydý;
Görmüþtüm
Kendinden daha fukarayý görünce
Yüreðini katarak
Ekmeðini bölüp bölüþürdü!
Ýçtendi, sezgili ve insancýldý
Ýnsanlýk ölü topraklardan!


Umudu onunla bildim, direngenliði de
“zenginler acýkýnca fakirler bulunca yermiþ”
Varsýllar her gün, yoksullar bir kez ölürmüþ!

Deman POYRAZ/RONAHÝ – Aðustoslar hem sýcak hem babasýzým(üþürüm)

(31-08-1993) babamýn 100. ölüm yýldönümünde Babama...



Sosyal Medyada Paylaşın: