bu gece hiç tanýmadýðým birini gördüm yanýma yaklaþtý ve kulaðýma ben yalnýzlýk diye mýrýldandý oturduk bir kafede dertleþtik biraz aðzýndan cýkan her söz seni andýrdý bana tokalaþtýk evlerimize gidecektik sözde meðer onun evi bizim evmiþ farkýnda deðildim dýþarda þýrýl þýrýl yaðan yaðmur buðulu camlarda gözlerim dalýyor üþüyorum sarýlacak bir dost bir arkadaþ arýyor gözlerim yalnýzlýk bitiyor yaný baþýmda ýþýðýna sis cökmüþ odamýn perdelerini çekip yataðýma uzanýyorum ürpertici karanlýðýn derinliklerinden sensizlik beliriyor korkuyorum oysa dün gece renga renkti þehrim bugece kara bulutlar cökmüþ gözlerime gecenin alaca karanlýðýnda sensizlikle savaþýyorum içimi kemiren bu kurtu söküp atamýyorum giderken rüzgarla dans eden saclarýn düþüyor gözlerimin önüne ve benden alýp götürdüklerin
Fatih KATI Sosyal Medyada Paylaşın:
by_kati Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.