nerdemiyim ! firarýndayým kendimi bulamýyorum yoruldum bu hayattan...
maziden kareler karþýmda duruyor öyle zorlanýyorumki ayakta durmaya o kadar yorguným ki aleyna yýkýntýlarýn arasýnda kaldým...
bu gece bozguna uðramýþ yurtlar gibiyim yalnýz sessiz kalmýþým bende bilmiyorum aleyna bende bilmiyorum nasýl bir yolda ilerliyorum içine düþdüðüm bu boþluðu bende cözemiyorum
öyle bir ummanýn içindeyim ki esen her rüzgar baþka baþka diyarlara savuruyor öyleki aciz öyleki caresizim ki tutunduðum her dal kýrýlýp düþüyor oysa ne umutlar ne vaadler var sinemde tam söyleyeceðim anda baþka bir poyraz alýp götürüyor beni hiçbiri sözcük olup düþemiyor dilimden altýnmýyým yoksa bronzmu anlamadým kaybolup gidiyorum öyle süzülerek
zümre yýldýzý gibi gördüklerim kara kuyu olarak tanýtýyor kendini bana ne geri dönebiliyorum nede gidebiliyorum
cok duygusalým bu gece aleyna hemde cok hicran dolu gecem
Fatih KATI
Sosyal Medyada Paylaşın:
by_kati Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.