Ve son geceydi o, Beraberliðimizin üzerine, karabasan gibi çöken O son geceydi, içimizi kor gibi yakan O son geceydi, bizi bir birimize hasret býrakan. Henüz sana doymadan, susup da… Daha dertleþmeden Bosna sokaklarýnda doyasýya gezmeden O son geceydi seni benden koparan...
Saatin akrebi, bir ok gibi gözlerime batarken Yelkovan, bana inat daha hýzlý dönüyordu Bizi ayýracak, bizi parçalayacak, O son bakýþ yüreðimi yakarken Ayrýlýktý, bizi böyle yetim býrakan...
Bir sigara içimlik zamanýmýz kalmýþtý Ve ben, hiç bu kadar çaresiz olmamýþtým. Yüreðim cehennem gibi yanarken, Gözlerim volkan gibi kaynarken Ýçim, böyle kan aðlarken Ben, saklý gözyaþlarý içerisinde Tebessümle Sana el sallýyordum…
Ne büyük bir beladýr bilir misin? Ne büyük bir azaptýr, ayrýlýk acýsý Bunu kalbi olanlar bilir, Ve sen, çok iyi bilirsin…
Seslensem sesimi duyardýn belki Ah þu boðazým, Boðazým düðümlenmese, ne olurdu sanki. Feryadýmý sana bir duyurabilseydim Gitme, ne olur gitme diyebilseydim Ama gel gör ki; Ayrýlýk pusu kurmuþ her köþede Yokluðun çepeçevre sarmýþ her yaný keþke, keþke gitme diyebilseydim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.