Sen’sizlikte, iyice büküldü kalemim, Bazen fýrlatýp atasým gelmiyor deðil hani, Denizin derinliklerine… Yahut tüm yazdýklarýmla beraber kül edesim… Hoþ, küllerinden doðar her harfi sen/siz/lik kokan kelimelerim, Anka kuþu misali… Ama her þeye raðmen, Yazýyorum hâlâ, Okumayacaðýný bile bile. Gerçi bir eksiklik var hep, Sebebini bilmediðim. Yahut bilmiyormuþ gibi gözüktüðüm. Belki söylemeye korktuðum, belki… Ve iþte her seferinde cümle sonuna eklemeyi ihmal etmediðim üç noktalarým var benim. Yüzüne söyleyemediðim umutlarýmýn tortularý… Sensizliðin bana verdiði hediyelerden sadece biri… Hâlâ yazmamýn tek sebebi… Üç noktalarým var benim… Sosyal Medyada Paylaşın:
perçev Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.