Ölüm padiþah gibi heybetli Ölüme karþý çok mahçubum hiç hazýrlýðým yok
Köyümdeyim þimdi Dostlarýmýn göçüp gittiði köyde Ateþlerde arýnmalýydým kirlerimden Ölüm padiþah gibi korkusuz
Ne güzel köy bu köy Bu güzel köyde Bana her þey ölümü hatýrlatýr köyümde Ölümler yakmýþ dilimi Hayatýn baþlangýcýnda Unutturmaya çalýþsa da ölümü Gençliðin kansýz ateþi...
Ölüm padiþah gibi ovada- daðda Evde- baðda Kaþýmda Ýþte kýrýk saksýsý çiçeðin Bak uçan kuþlar sanki yere düþüyor Ve dallardaki yeþil yapraklar... Eylüldür hüküm ferma olan Bahar ürkek bir kuþ gibi Dallarda -yollarda Çiçekler solmak için Ýnsanlar ölmek için...
Mezarlýkta baþlayan kör ateþle Her akþam Güneþ batarken yangýn yeri olurum Güneþ batarken yanar tepeler Köyümün imansýz tepeleri imana gelir... Ölüm padiþah gibi korkusuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdioruc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.