DUR ÇOCUK (GEZİ-2)

DUR ÇOCUK

Yaktýn, yýktýn hem de çevre adýna,
Kimin malý, getirmedin yâdýna.
Zulmettiniz nice mazlum kadýna;
Hiç uðruna çýkardýnýz hýr, çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk

Söyle, seni bana kim etti düþman,
Söyle, kim adýna köpürüp, taþman.
Kullanýp atarlar, olursun piþman;
Oynadýðýn ateþ, çocuk kor, çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Ne oyunlar gördü þu cennet vatan,
Nice hain çýktý yurdunu satan.
Mihraklar hep ayný, ayný keyf çatan;
Deðil artýk hiç kimseye sýr, çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Horozumuz çok ya, þafak er söker,
Tez vakitte iþin kokusu çýkar.
Korkarým o ateþ seni de yakar;
Tükenmesin yüzündeki nûr çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Hiç boþuna çekme gam, keder, tasa
Elin çýkarýna kapýlma hýrsa.
Ömür boyu izin’desin nasýlsa.
Otur bir kenara, hayal kur çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Hakk’tan korkmayanýn yüreði taþtýr,
Kindar gönüllerin sevdasý kýþtýr.
Vatan derdindeyim, gerisi boþtur.
Ýzansýza lâf anlatmak zor, çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Fikret’im, niyetim üzmek deðildir,
Fitne havuzunda yüzmek deðildir,
Hiç kimseye övgü dizmek deðildir;
Özüne dön, zincirini kýr, çocuk.
Yeter gayrý, “adam” gibi “dur”, çocuk.

Fikret GÖRGÜN


Sosyal Medyada Paylaşın: