MEVLA YOKTAN VAR EDENDİR

Zaman tam kýrk yýl önce eðildi kulaðýma,
Usulca fýsýldadý Rabbine býrak diye.
Rab gönlümden geçeni kattý bu varlýðýma,
Yoktan var etti aþký bir emirle "ol" diye.!

Bu gönül o gün bu gün baþka sevda bilmiyor,
Dünya güzel dolsada nefsine yenilmiyor.
Þeytan vesvesesinin önünde eðilmiyor,
Çok yalvarýp yakardý bir de bana uy diye.!

Nefsime yenilmedim uymadým hiç þeytana,
Bu kul iman eylemiþ sýðýnmýþ Yaradana.
O yoktan var edendir "ol" derse muradýna,
Mucize sahibi o akýl verdi bul diye.!

Adý þeytana çýkmýþ amma çok cahil kalmýþ,
Sýdk ile seven kulu yoldan çýkarýr sanmýþ.
Yar severken Bismillah çektiðimi anlamýþ,
En son þapka çýkardý aþka eyvallah diye.!

Ýþte böyle cananým hasret gözlü sevdiðim,
Ýlk gözüm sende açtým en son sensin gördüðüm.
Adýn beþ vakit dua’am secdeye yüz sürdüðüm,
Bülbül bir gül aþkýyla çiler hep Cennet diye.!

Bülbül, bir gül sevdasý Cennet ile özdeþtir,
Beni o yarsýz koyma Araf’tada birleþtir.
Gül’den ayrý çiçekler ana bacý kardeþtir,
Bu kul her dem yakarýr Ya Rab merhamet diye.!

Kul TÝRYAKÝ Mevladan bir inayet diliyor,
Sýdk ile yar sevmiþim ona ayan biliyor.
Kul beþ vakit secdede þükür dua iþliyor,
Sað yandaki meleðe götür Rabbe sun diye.!

25 Aðustos 2013
22.49
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: