Kahvem

Kahve fallarýnda sordum ismini,
Vazgeçmemek için tek bir neden aradým.
Öyle hayaller kurdum ki ikimizin yerine,
Neredeyse koca bir ömür yaþadým.

Erguvanlar gibiydin, bahçemde misafirdin.
Tutacaktým ellerinden, kelepçeliydi ellerim.

Bir yalana mahkum oldu tüm gerçekler.
Teslim ettim kendimi sensizliðe.
Yutuldu haykýrýlacak cümlelerim,
Sondu bu dönüþ yok artýk geriye.
Sosyal Medyada Paylaşın: