Kaç geceye daha borçlu kalýr gözlerim? Kaç uykuyu uyutur yokluðunun dizlerinde ? Ve ne zaman düþer hayalin kirpiklerimden?
Sorma! Uzun bir rüyanýn ellerinden tutmayalý ne çok oldu..
Baharýn dallarýndan topladýðým aþkýn Mutluluk yapraklarý soldu avuçlarýmda Filizlendi nefesimde keder Susmayan bir ses gibi Bizden geriye kalan Acý sözlerle doldu..
Seni benden aldýðýn andan beri Zaman o eski zaman deðil Ucu yanmýþ fotoðraflar da götürdü seni Bir ben kaldým içi boþ çerçevelerde...
Yokluðunla yok edip kendimi Öylesine kayboldum ki Arama beni takvimlerde Yaþamýyor artýk günlerim Öldü sensiz gecelerde ...
Aþamadým hasretin duvarlarýndan Eskimeyen ne varsa sarýp kendime Aðlamaklý gülüþlere sattým hüzünlerimi Her solukta ruhuma dolan Bir uzak hatýranýn gölgesiyle Yüreðimi aðlatan bir mazide gizliyim þimdi Gözlerini kapatýnca bulacaksýn...
28 Aðustos 2013
Arzu Karadoðan Sosyal Medyada Paylaşın:
Arzu Karadoğan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.