Oysa Ben Kendi Katilini En Çok Sevendim
“ Oysa ben senin yokluðunu bile
Sýrf sen varsýn diye
Çok sevmiþtim.”
Kaç kez suçüstü yakalandý çocukluðum
Yüreðinin saçaklarýndan
Gül kokulu düþler çalarken.
Kaç kez anlatým bozukluðuna meal versem de
Hiçbir zaman varlýðýnýn tenhalýðýný,
Yokluðunun kalabalýðýna deðiþmedim.
Yalnýzlýðýnda tekil cümleler biriktirip
Yüreðimde çoðul kavuþmalar yetiþtirdim
Kirpiklerimin karasal gökyüzünde.
Kendi ayaklarýma çelme takmakta ustalaþtýkça
Uzaklýðýna bahaneler ararken
Yüreðimde köreltiyordum býçaklarý.
El yazmasý þiirlerimin yazýlý olduðu
Tüm uçurtmalarý salýveriyordum özgürlüklerine.
Ve çocukluðumu bir uçuruma kundaklayýp
Bir susak gözyaþýna rehin veriyorum
Dudaklarýna bir çöl özlemi taþýyan dudaklarýmý.
Yüzümde dünden kalan bir recm,
Sevda duvaðý hiç öpülmemiþ
Bir yürek cesedinde aþýrý dozda rastlanýlan
Çoðul yalnýzlýk.
Oysa ben,
Oysa ben,
Kendi katilini en çok sevendim.
Bir kurbanýn fani Azrail’ini
Yüreðinden öpendim.
“ Oysa ben seni çok sevmiþtim.
Varsýn ölüm senden gelsin sevgili.”
28 Aðustos 2013
Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.