Gülüp geçiyorsun, beklide alay ediyorsun, bilmiyorsun…

Bilmiyorsun
Hiç nazar etmeden geçip gidiyorsun
Halin figanýný iþitmiyorsun,
Her lahzada hasret tohumu ekiyorsun
Titretiyorsun,
Hassasiyet serencamýnda bekletiyorsun,
Ümitler için þevk vaat etmiyorsun



Gözler görmüþtü
Gönül süruru aþk için ömürden geçerdi
Hale nakþeden sevgiden
Nasýl vazgeçilirdi,
Ukdeleþen sýr perdeydi
Gönül söz mü dinlerdi,
Yüreðe iþleyen sezgiye bir nebze
Nezaket gösterilmez miydi?



Nerden bilirdim
Demek ki bu sevdaya meftun viraneydim
Yalnýzlýðýn ve sessizliðin üþüten
Sokaklarýnda yýllardýr bekledim
Bir tebessüm edebilmek isterdim,
Muhabbetti özlemin,
Dertleþe bilmekti firkatim



Hayallerim vardý
Bir ömür derlediðim
Ve umut beslediðim sýrdý
Anlaþýlamamak ne kadar garip gelirdi,
Fark edilememek ne büyük dertti
Her zaman susmak mecburiyetti,
Hiç görememek, izini sürememek eleme yeterdi



Bilmezdim, bilemezdim
Kalbime ihsan edilen
Ýksirden vazgeçemezdim
Ruhumun ve sezgimin talip olduðu
Bu sevdayý yakýp kül edemezdim
Vazgeçerdim, heves, tutku,
Varlýk, sýfat adýna neler
Ardýmdaysa býrakýr, giderdim



Bir heyecan var içimde
Ne kadar nezaketli ve sessiz,
Süruru içinde beklemekte
Nasip neredeyse, kader gülecekse,
Murat alýnacaksa, kahýr etmek niye
Seven, sevdiðine asla kahredemez,
Periþan olmasýný isteyemez,
Hatta buðz edemez



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: