Anýlar rahlesinde, Harap ve bitap düþmüþ hatýralar… Soðuk duvarlar, Issýz yalnýzlýðýmýn þahididir. Sevdalar sensizliðin gazabýna uðradý Yitik düþler karanlýðýdýr sensiz odam Penceremde buðusu kalmýþ gülüþünün O eþsiz gözlerinde denizler fýrtýnaya susar Bu geç kalýnmýþ bir aðýtýn güftesidir Yalnýzlar rýhtýmýnda bekleyen Sen olsaydýn anlardýn belki Bu saatte sadece garip kuþlar öter Hüznün coðrafyasýnda kalmýþ Mahzun hayallerim Seni çaðýrýr sensizliðime Anýlara yolculuk vakti Saat; sabaha karþý ayrýlýk Güle güle senli þarkýlara Uçurumdan düþüp sað kalacaksa umudum Bu düþler okyanusunda Sana dair sözlerim, Kan barut kokan Þiir açan güllerdir.
Benim türküm sensin Ben seni çalar seni söylerim Beni dinleyen daðlara Býrak peþimi rüzgar Bir iyilik yapacaksan bana Güzel yârimin kokusunu getir Özlemine dayanýrým belki Ben duvara gül çizerim Gül hatýrasýdýr Kýrmýzý gülümün
Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilteris Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.