ŞAMANIN SİSLİ ÇÖLÜ

iki yanýmdan akýyor
iki ulu nehir
arzýn endamýnda bir telaþ
tutkuya yaltaklanýyor korku
kuþkuyla oyanýþýrken zamanýn koynunda
binbir yalaný damýtýrken gözlerin
anladým ki
her halinle kal diyecek kadar insan deðilim

etin çizdiði sýnýrda durmuyor düþler
yelken bezlerine sinmiþken
dokumacý kýzlarýn ellerinin sýcaklýðý
efsunlu bir kokuyu rüzgara sererken
aþk dolu bakýþlar
dilimin çözünürlüðünde eriyor harfler
sen okuma yazma bilmeyen bir çýðýrtkanlýðý
dudaklarýnda gülümserken
dönüþü olmayan yollar kendine dönüyor
þamanýn sisli çölünde

ýssýz gölegeleri vuruyor güneþ
kendinden kaçýyor ýþýðýn perdeli yüzü
kabaran sýcakta cehennem tatbikatý
alýn morla sarmaþ dolaþ olmasýnsýndan
geriye hüzünlü bir kent kalýyor
en nadide kelimelerle kurulmuþ

bir soytarý kibir ordusunun baþýnda
gülümseyen her varlýða dil çýkarýyor
henüz yerle gök ýþýklarý söndürmeden
suyun þehveti geceyi ýslatýyor
soluksuz yatýyor tuðlalar
ince ve kaba sývanýn altýnda
ucu ýsýrýlmýþ bir aþký çöpe atýyor zaman
bir gidiþin homurtularý arasýnda

bir noktanýn altý üstüne geliyor
çivi izli bir duvarý terkederken çerçeveler
dilimin topraðýný aþýndýrmaktan vazgeç
kirlenmemiþ bir yüze
aðýt yakacak boþluk yok yeryüzünde
söylenen her söz bu yüzden yavan


ALÝ RIFAT ARKU
26/08/2013
ÝSTANBUL



Sosyal Medyada Paylaşın: