AŞKGREN

bu þiiri sana yazmýyorun
sakýn ola üstüne alýnma
yoruldum feryadlarýn dilimde çiçeklenmesinden
baðbozumlarýný gözümde görmenden usandým
varken yokolduðun bir masalý anlatýyorum kendime
gözyaþlarým inandýracak en sonunda beni
sanki yýllarý ayný kapý ardýnda solumamýþýz gibi
bir yabancý rüzgar olacaksýn
ürpereceðim seni görsem düþümde

hayýflanýyorum sanma çayýn demi fazla olmuþ
yüzümdeki burukluk ondan
ellerimi ýsýrsada zaman
yokluðunu belli etmeyeceðim kirpiklerimin altýnda
bir gülümsemedir gerip yüzüme

ne kadar az öpüþtüðümüzü anýmsayýp
dudaklarýmýn gereksizliðine inanmayacaðým
çýkarken evden yokluðunu iki kez kontrol edeceðim
bende kalan tek resmini bu kentin en uzak yerinde yýrtýyorum
güneþ doðsada bir karanlýðý giyiyor tenim
çýldýrasýya debeleniyorum gözlerinin beneklerinde
gecelerime zincir vuruyor sözlerin
prangalý bir sevdayý gizliyorum sigara dumanýnda
içimin yollarýnda þeritler siliniyor
ne olur git benden
güz yaðmurlarýyla filizlenmenden korkuyorum

artýk ne desem boþa çalar
figan mevsiminde sürgün veren umutlar
sen ki umutkýransýn göðüs kafesimin altýnda
sol yanýma saplanýrsýn
arsýz bir sarmaþýksýn ruhuma týrmanýrsýn
senden kurtulmak benden vazgeçmektir
ramak mý kaldý yoksa
derin karanlýkla ihtiraslý bir öpüþmeye

sana son sözüm
hoþça kalma seninde içinde filizlensin
ýstýrabýn tomurcuk gülleri
yemin bozduran kuþlarý daðýtsýn gülüþlerini
ömrümü terkeden o ýlýk rüzgar
tüm düþlerini daðýtsýn

ALÝ RIFAT ARKU
19/08/2013
ÝSTANBUL



Sosyal Medyada Paylaşın: