HAYAT VEREN SU
Öyleyse baþlayayým anlatmaya arkadaþým
Ýnandýðým her kýz sanki benim hakkým da,benim bilmediðim birþeyi öðrendi.
Sanki hayatýmda olmaya devam etseler ölecektim
Öyle gittiler hep
Sorun sende deðil dediler
Kendini sakýn suçlama,unutursun dediler
Ben böyle ler,lar dedikçe,heyhat hayatýna ne çok kiþi girdi deme
Sadece içlerinden birini dudaklarýndan öptüm arkadaþým,
Sadece onu,neden mi ?
Yaþarken ölmek insanýn ömründen yýllar çalýyormuþ
Bir daha deymeyene ömrümden vermek istemedim
Aramadý bir daha arkadaþým !
Öldük mü,kaldýk mý ?
Bir deri bir kemik kaldýðýmýz yýllardý
Omuriliðimiz baston þeklini almýþtý
Sevdiðim kim varsa peþime takýldý da
Beni çokça sevdiðine inandýðýmýn aklýna bile takýlmadýk arkadaþým !
Takýlmadýk ki,aranmadýk…
Belki de hatýrlanmak dahi istenmedik öyle deðil mi
Suçum olsa gamla dolmazdý her nefesim
Öyle her akla geliþte nöbete baðlamazdým
Ýþte o denli unutuldum arkadaþým !
Anahtarýydým evinin
Önce o büyük koridordan geçti, yani HAYAT
Sonra bana baktý,umut VEREN
Sonra botlarýný giydi,ýslanmasýn ayaklarý,heryer sonbahar heryer SU
Kapýyý açtý
Sonra dýþarýya bir adým attý
Kapýnýn tokmaðýný tuttu
Sonra kaþlarý çatýk þöyle bi durdu
Yüzü umarsýz bir hal aldý
Kapýyý yüzüme vurdu
Anlayacaðýnýz,unuttu
Döner mi bilmem ama
Dönse,o kapý açýlmaz artýk
Murat ÝPEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.