El yazýsý gibiydi dudaklarý da, hem de ne muntazam.. tenime her deðdiðinde ruhumun sayfalarýna sevgi ile nakþýyan.. bilmezdi geceler, gündüzleri eðlenip gülüþtüðümüzü,,, gündüzlerde bir haberdi, geceleri sarýlarak sessizce öpüþtüðümüzü...ne zaman rüyamda seni görsem, korkar olurdum uyanmaya,,, gözlerin en samimi mabedim, kul olurdum orada tapýnmaya... iþte yine zamanýn çabuk geçtiðine inandýrdýðýmýz, hasret ile harman olmuþ aþk dolu bekleyiþler,,, ikimizinde mýh gibi aklýnda, o ilk öpüþ deki titreyiþler..... ölürdüm yokluðunda,, yanýnda yatar iken görürdüm seni rüyamda,hem el ele,, hemde saçlarýný nefesim diye soluduðumda
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet cahit karay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.