an/ kara//ya gelişler...

ankara. ya geliþler...




az sonra bir otobüs alýp getirecek seni bana
arkanda býrakacaksýn denizi
belki buðulu gözlü bir martý son kez yanýndan havalanacak
ayaklarýnda kumsalýn tanecikleri
birazdan valizini vereceksin
bir aðýrlýk çökecek tüm peronlara
onlarda mutlaka alýþmýþtýr
benim þiir gibi sana alýþkanlýðýma
bu yüzden bir gece vakti haksýzlýk etmeden sulara
sustum
dudaðýmýn kýyýsýnda kavuþmalý þarkýlar

-az da ola kýskanmadým deðil hani
seni koynuna alan o beyaz otobüsü-

þimdi gidiþin gibi geliþ için yolun açýk olsun desem
açýlsa bir gece vakti geldiðin yollarda goncasýndan güller
hemencik sabah olsa sen gelsen
öpse ayaklarýný caddeler
geceyi gündüze deviren son sokak lambasý solarken
direkten bir serçe inse ayak tozunun üstüne
ve sen gelsen içimin baþkentine
uykusuzluðumu doyursa gözlerin
kýzýl bir þafak vakti saat altýda konsan koynuma
tazelense kokun tenimde bir aðustos sonu...

hadi çýk gel.... geçikme sabah pencereme
bak kuçak açmýþ duruyor elimde sana aldýðým karanfiller
yolun açýk olsun çabuk gel sevdiðim...






Sosyal Medyada Paylaşın: