Ne vakit hava kararsa Yalnýzlýðým artýyor. Hissizim ben!diyorum ya Yalan. Ne vakit hava kararsa aðlarým ben. Özlediklerime, kaderime, hislerime Ne vakit hava kararsa hissiz olmayý dilerim. Fakat bilirim ki mavi gökü terk ettiðinde daha bi insaným Aðlamak gülmekten daha çok anýmsatýr yaþadýðýný Hava karardýðý vakit affetmemenin yükü biner omuzlarýma Milyon sebep arar bulurumda Yine affetmem yutarým karanlýðý. Gök maviliðiyle camýmdan dolduðu vakit Ben baþka olurum Ne vakit mavi göðü terk etti Ben senden ibaretim Kalemim, kaðýdým, vicdanýmla Mavi göðü terk ettiðinde Karanlýk beni boðmaya gelir. Karanlýk, bir katildir kaza süsü veren
O vakit Havanýn karardýðý vakit sakýn gelme Ýþte o vakit ben, ben deðilim. Yalan! Çok fazla benim Sen yinede gelme Maviyi göke küstürme
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aslkocak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.