ötekiler kül iken
dört mevsimden biriken özlemlerini
topladý k/adýn
düþürüp parmak uçlarýndaki gülümsemelerini
rüzgar yemiþ, saçlarý kadar daðýnýk cümlelerini.
sararmýþ resmim
dünya’ya tanýtýlýrken
kalabalýklarýn fýsýltýsý arasý
kar yanýðý
cam kýrýðý toplamýþ
yüreðime veriliyordu adýn
eylül..
her dile dönüþmüyordu masalýmýz
velhasýlý kelâm
bir þair dokununca aðlar eylül
hüznü taþýdýðýný bile bile
adýný çok geç öðrendim
incinmiþ i mgelerin kýskacýnda
suskularýn da içiyordum kuraklýðýný
gözlerini saklayan dehlizler de
soyunuyordum
her gün gördüðüm suretler senlikte ölüyordu
aðaç diplerine gömüyordum
onca cesedi..
tüm beklemeler musalla taþý üstündeyken
iç tellerime sýzan yaðmur sularý kadar benimleydin
kehanete gerek yok
geldi
bir yalnýzlýk vaktinde
eylül
k/adýn..