bu girdabý aðaçlarýn dayanýlacak gibi deðil karþýmdan gelen adsýz umudun yüzünü hep unutuyorum bulvarlar boyu unutkanlýk o yanýlgýda kalmak bir de ses etmeden rengini ezberliyorum ayrýlýðýn baþka bir þey ifade etmiyor güneþe kýrýk bakmak uzaklarda da olsan sen sen misin yarýnýn tadý böyle içten yitik çizgi çizgi aradýðým o yokluk doðru ya yokluðun da bir tanýmý olmalý neyi aradýðýný bilmeli ilkyaz sarhoþluðundan ötede durmalý bu sayrýlýk akýlda acýsý anne özlemi gibi buruk belki yýpranmýþ bir saç teli anýlý bir köþede hýrka çamaþýr kokusu unutmamak için kapamak gözlerini ayný anda hepsinde olmak arzusu kalmak hýçkýrýklý o pencere anýsýnda gülmeyi noktasýz sevebilmek beyaz safya çocukluðum benim gidenlere düþkün ilkyazlý hallerim geleceðim...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.