nasýlda daðýnýk/sýn kavrayamadýðým seste görüntüsüz bir figür çizercesine beton yalnýzlýða öyle düþüyorsun göz kapaklarýmýn þehri sürgünlerine bir keman mý aðlar tenha duraklarýn incecik rüzgarýnda yada kapalý kapýlar mý sürgülenmiþ hayata öyle kaybettim ki yýllýk zamanlar kesitlerinde bir ah duysam kapanýrcasýna topraða aðlarým .........
sanki az önce akþamdý bir kadýnýn gözleri çekip gitti sonra yorgun alýþkanlýklarým vardý benim ve kadýnýn gidiþinde alýþkanlýklarda yitip gitti bir mum ýþýðýnda aradýðým hayal konarsa cevapsýz yaðmura hangi sorular kalýr aklýmýn dengesiz hafýzasýnda...
þimdi Yalova/nýn sularýna atsam þiþede bulutlarýn sýrlarýný ve karþýsý Ýstanbul alýr mý dalgalarýna uykusuz anýlarý mý ve bir yolculuk düþse þiþedeki durgun cümleye ardýndan Ýzmir açýklarýnda demir/lese ......
çok mu kendimde kaldým turnalar göçlere sürerken kanat seslerini bu yalnýzlýk nerede hangi yosun izinde anýmsar beni körkütük baðýþlamalar susar insan resimlerinde yýkýlýr mý þimdi þah mat vurgun balýkçýl bir ezber tenimin gözeneðinde durma batýl aþk kemir düþ baz serüvenleri......
tarihin ayak seslerinde anýmsýyorum seni ülkeler vardý sýnýrlarý çocuklarýn oyuncaklarý daðlar vardý arasýnda uykulara bölük yaþamlar var olduðu kadar yokluðunda esen rüzgarlar vardý ve geniþ yolculuklar baðlanýrdý sevgililerin tuzlu terinde þimdi kaçýncý takvim yapraðý kopar saçlarýndan rakamlar ne kadar gereksiz ve koparýlmýþ çiçekler bugünde ölüydü......
nedense sýrattan koparak kayýyor yýldýzlar nemrut kadar aðýr heykeller sýðýntý aþkta kesin bir fýrtýna tutacak denizin serin ellerini ne olur deli kýz gülümse kanayan sözcüklere inat baþýnda dursun kelebek yarýnlý sabah ve ardý sýra gitmelerde ki renkler baðýþlayýn beni....
sahiplenemedim geçen zamanýn kuþluk vakitlerini her tuttuðum umuda bir yara ekledim tren istasyonlarý düþerken gözlerime ben biletsiz yolculuklarý gözledim ve ardýndan ilk vapur kalkmalarý kýrýldý ruhumda otobüsler sarýlýrken asfaltlara yol üstü lokantalarda unutulan oldum ve baþýmýn üstünde ki uçaklar ah uçaklar.....
gecenin bir vaktiyle düþersem sokaklara yavaþça cebimden çýkarýp piþmanlýklarýmý tek tek býraksam duvar dibi yýkýlmýþ alýþkanlýklara sonra yaðmur yaðarsa saçlarýmýn okþanmamýþ Araf/ýna ve son bir siyah beyaz aný saklarým paltomun sol astarýna....
anladým ki en büyük aþk sözün kanamasýna kadarmýþ anladým ki yanarsa bir aþk sýcaklýðý külleri daðýlýncaya kadarmýþ anladým ki insan umudun bile yapraklarýný kurutmaya alýþmýþ ve anladým ki ömür bir yalanýn ulu orta çýplaklýðýnda yaþarmýþ.....
aðlama aþk aðlama gözlerindeki bin yýllýk hasrete geldim....
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.