yalniz basima bûyûtûyorum kizimizi. o seni bilmiyor ona ôldûgûnû sôyledim. biliyorum buna hakkim yoktu. umarim kirilmazsin..
çûnkû sen ben yasadikça, yasayacak.. benim için hiçbir zaman ôlmeyeceksin ama kizimiz; uzakta bir babasinin oldugunu bilseydi onu isterdi, onu ûmitle beklerdi,
bu yalani sôylemek zorundaydim ôzûr dilerim. lûtfen bana kirilma.. ben seni içimde yasatacagim ama gûnû geldiginde sana getirecegim hâlâ bizi istersen
zaten kizimiz seni hep soruyor ve ben ona seni anlatiyorum ne kadar sevgi dolu bir insan oldugunu ve benim bu sevgiyi yasayan cok sansli dûnyanin en sansli bir insani oldugumu diyorum... ona simsiki sarilip..
gerçekten de çok sansli bir anneyim bilesin.. cok harika bir kizimiz var.. geceleri uyurken masal olarak anlatiyorum yasadiklarimizi
gerçegimizi.. kôyûmûzû sen prens, ben prenses oluyorum her masalda ama gerçek hayatimizdakinin aksine masalda kavusuyoruz her seferinde. bu da beni.. kizimizi mutlu ediyor.
kizimizdan bahsedeyim mi biraz da o.. çok tatli bir kiz civil civil babasi gibi çok akilli çok tatli bir kiz. ama konu sen olunca beni ûzûyor
bazen ikide bir “neden ôldû. gidip çikartalim” veya “gidelim mezarina açip bakalim” “bana sarilsin “-kizim” desin” diyor. ben de babasizdim ya.. onu cok iyi anliyorum..
ôlûmû ona anlatmaya çalisiyorum anlamiyor. ben de anlamazdim.. “babam gelecek” diyor “sen yalan, sôylûyorsun babalar ôlmez” diyor. “herkesin babasi var” diyor daha bir yaniyorum..
genelde çocuklar “-anne” diye aglar… ya kizimiz “-baba” diye agliyor. ben de..
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.