sular/ın çekilinceye kadar..

Dur demek isterdim
þþþþ sakin ol
öylece sakin
baðýrma duyacaklar
tabiki umursa,
kaldý ki
kimseyi umursamadan yaþayamazsýn
önemsediðin kadar varsýndýr
ve tabiî ki önemsendiðin ki
sýradanlýðýnýn zincirlerini kýrmanýn tek yolu
þimdi dinle kasmadan
ve kýsmadan yüzünün çizgilerini ki
düþlerini kur ama kýrmadan kur
kazanmak ve kaybetmek arasýndaki ince çizgi
kapýlarý açmadan gitmek midir?
hadi sen uzaklaþ kapýdan
ve otur koltuða
iliþmeyeceðim söz
ve didiþmeyeceðim sadece otur
ve yaslan ki
yüreðin kocaman bir deryadýr bilirim
kendi bedenini boðmaya hazýr
ve unutmak sularýna gömülen bir þiþe ki
sular çekilinceye kadar otur koltuðuna...

sakýn deme
hissetmedim seni hiç
sakýn deme titremedi tenim
ve ýsýnmadý/soðumadý
çekilmedi kaným
akmadý sularým kendi çaðlayanýmda ki
minnacýk bir gülüm/seme
ufacýk bir sinir düþ/medi yüzüme deme...

þþþþ kesme sözümü
sinir olurum bilirsin
krem kokan ellerinin arasýndan
serbest býrak saçlarýný
ve gel þimdi yanýma
gel/usulca ve kimsesiz ki

kayboldum...
yolunu sokaðýný bilmediðim bir sehirde
elimde hiçbir adres yok
kime ne sorsam bilmediðim bir dilde cevaplar aldým
kimsesiz kaldým
kim olduðum belliyken kimliksiz kaldým...

ve ben ki sevgili;
sýrtýndaki açýk unuttuðun kapýlardan yazýyorum sana
sen meçhule giderken
þaþkýn bir mavi deniz olurmusun demiþtim ya
kendi sahilinde
bir sus aralýðýnda
bir rüzgar deðse saçlarýna
tenin soðuyacak biliyorum...

ve biliyorum,
hiç bir þarký anlatmaya yetmeyecek
o anýmýzý ki
hadi kýs sesini hýrýltýsýz ve derinden
duvardaki asýlý duran gölgemi yerinden sök
ve sök asýlý duran seslerimizi...

sus...
tenine dokunan parmak uçlarým kadar sus
sana kustüðüm kadar
ahhh içimde nasýlda tarifsiz bir tat var
yayýlýp duruyor tüm hücrelerime...


kim bilir belki de bu kadar sevmiþ olmamýzýn nedeni
kilometrelerce öteden hissetmek ruhlarýmýzý...


yüreðindeki ritmi boþ ver
dur...

þimdi dur
kabuk baðlayan bir yara gibi
tekrar ettirme kelimelerimi
aksileþmesin sesim
hücrelerinde taþýdýðýn martýlarýn çýðlýklarý
kanayan tabanlarýnýn acýsý kadar dur ki
bilirim eriyorsun
azalma ve azaltma isteðin var içinde...
(içini yerim dediðim düþtü yüreðime ve güldüm þimdi manasýz)

istedim...
senin kadar bende
avuçlarýmda sýmmmsýký kavrayýp seni
ayak tabanlarýma eritecek kadar istedim ki
dudaklarýndaki viþne çürüðü bulaþmýþtý tüm bedenime...

alt yazýlar geçiyorum þimdi
az sonralar
bir fragman telaþý zaman
yazdýðýmý tekrar okumuyorum
okumuyorum yazdýðýmý tekrar
tekrarsýz ve tekerrürsüz kelimelerim
boþalýyor avuçlarýma ýslak
kanadým iþte yastýðýmda daðýlmýþ saçlarýn
keskin virajlarýn þarampol günlerine uyandýrýyor beni
sana yuvarlanýyorum
her yeni günde ki
sýrtýný daya bana geniþ zamanlarda
parmaklarým bedenimde gezinirken
sen kokuyordu intihar gecelerimde...

saklandým...
sakladým ellerimi senden bihaber
parmak uçlarým hatýrladýkça seni
bir b/aþka okþuyor kalemi..
bir baþka sýkýyor
canýn acýmadý deðil mi?





(...)

Sosyal Medyada Paylaşın: