Bir liman bulmalýyým kendime, Þöyle en sakininden; eskimiþ kayýk ve bir kaç tekne, Gözlerden, gözlerin götürdüklerinden kaçamak, Hatýrla; "Derman yok derdime!" Ve ’sus’ diye baðýrmak susmak bilmeyen içimdekine, Ve paslý bir demir atýlýr limana, Duyudan kusurlu, hissiz, sezgileri köhne.
Yaradýlýþta her varlýk mükemmel, sonrasý deðiþken, Boþ ver; bir liman bulmalýyým kendime, Deliren yanlarým açýða çýkýyor, dýþarý, Her kötü þey kaçýyor, koþuyor aþýrý, Düþler, düþüncelerim sarhoþken, Pusulasý bozuk hayatým için; Yanaþmaya bir kýyý bulmalýyým gemilerime, Demirlemek lazým, bir liman bulmalýyým kendime. Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.