Aðlamýþým doðarken, hala aðlamaktayým, Caydým umutlarýmdan, vazgeçtim yaþamaktan. Izdýrap denizinde, coþup çaðlamaktayým, Ne isteyebilirim, ölmekten baþka Hakk’tan…
Iþýðým diyeceðim, bir damla umudum yok, Nedir mutluluk denen, nasýl bir þey? Tatmadým. Ölüm kurtuluþ olur, çünkü mazeretim çok, Tutmadým aþktan yana, tek bir dilek tutmadým…
Ezelden ebede mi, bendeki kara kader, Karmakarýþýk beynim, çözemedim aklým. Ýlelebet sürecek, bu acýlar, bu keder, Acaba insan mýyým? Bilemedim þeklimi…
Deðeri farklý canlý, insan diðerlerinden, Ilýk bir rüzgâr gibi, esinlenir düþünce. Bedenim tutuþmakta, bu alev ta derinden, Ellerim titremekte, yüreðim sýzlar ince…
Nedeni bilinmeyen, ýzdýrap çemberinde, Ýliklerim kurudu, gözlerim kan çanaðý. Maalesef biliyorum, mutlak günün birinde, Korktuklarým olacak, bu bir hayat sýnavý…
Ama nedense, hep beni bulmakta böyle þeyler, Dramatik bir dizi, hayatým bir film gibi. En sonunda uçurum, gidebileceðim yer, Rast gele düþüyorum, ne sonu var, ne dibi…
Ýklimlerim deðiþti, hep þafakta gözlerim, Mehtapsýz gecelerde, karanlýðý özlerim…
30.06.2007 BAFRA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Yürek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.