Ankara

Ankara’nýn soðuk rüzgarlarýn da,
Cama vuran bir kar tanesi gibi sessiz,
Kaldýrým taþlarýnýn feryadý gibi suskundu geliþin dünyama.
Öyle çaresiz bakarken pencerenin kenarýndan hayata,
Aþkýmý müjdeleyen haberci,
Sendin,
sendin o ellerimi soðu aldýrmadan sýcak tutan.
Sendin o çaresizliðimin perdesi, yalnýzlýðýmýn gölgesi..
Göz yaþlarýma dur diyecek, kalbime yegane sahip olabilecek kiþi..
Sözlerim adeta bir sokak kedisi kadar korkak, ürkek çýkýyor aðzýmdan,
Seni incitecek diye.
Gözlerim bakmaya doyamýyor, kalbim ellerinde paramparça olmaya hazýr.
Bir buse kadar saf, bir aðaç kadar gür, bir anne gibi þefkatli sevginle beni kucakladýðýn günü hiç unutamam sevgilim.
Kulaðýmda ki ritmin ahengi deðiþti, kalbimde ki müzik hep seni söylüyor,
Eski bir plak gibi, tek parça çalýyor ama sonsuz olduðunu bilerek ve isteyerek.
Gözlerinde ki gülüþü oynuyor hafýzam sürekli,
Bana bakýþýný.
Seni seviyorum derken adeta kelimelerin kalbinden çýkýþýný görüyorum.
Her dokunduðumda sonsuzluðu hissediyorum,
Sen de beni, bende ise seni görüyorum.
Rüyalarýmýn artýk bir sahibi var,
Ne mutlu bana artýk yalnýz uyumayacaðým,
Korktuðumda sana sýðýncaðým.
Hayallerimin ortaðý..
Bir þey istiyorum senden hadsizce, düþünmeden.
Fakat her þeyden çok umut ederek.
Kýzma bana, sadece;
Nefes aldýðýn her an,
Seni bensiz, beni de sensiz düþünme..



10 Þubat 2012 Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: