Benim Adım Mavi

Yüzüne hecelediðim bakýþ..
Ardý meni kokan bir küfür..
Ve nihayet piç kalan bir sessizlik..


Üç adým aramýzda,
Tek Gezegen,
Ey ulu Tanrý ve sen !


Ben kalsam kalbim gidiyor Lavin..
Ses gidiyor..
Bütün ýþýklarý kapanýyor cesedimin..

Ýzafisi olmayan zaman bükülüyor avuçlarýmda ; toz duman..
Bana kötü þeyler yaptýn oysa Lavin,
Sahi sevemez miydin bir kez yüreðinle dokunsan ?


Kalu zamanda bir bela..
Adýn , kanla karýþýk bir nefesle üfleniyor yazgýma
Göz bebeðinden yaratýldým oysa ben; mavi


Sen kalsan, Tanrý gidiyor Lavin..
Iþýk gidiyor
Ses boðuluyor boþlukta
Rüzgarda savrulan bir yaprak misali sürükleniyor þimalden garba..

Ýçimde kopmayý bekleyen son bir kýyamet daha..
Sýký tutun Lavin,
Kirpiklerinin arasýndan ölü bir mavi düþecek karanlýða..



aðustos 19
Ýkibinonüç-
Sosyal Medyada Paylaşın: