İNSAN OLAMAZ, HER ETE KEMİĞE BÜRÜNEN... Ermanulusoy
İNSAN OLAMAZ, HER ETE KEMİĞE BÜRÜNEN...
Bu dünyada dostluklar para ilen, mal ilen, Bir gün bitti mi bunlar, kalmaz dostunum diyen. Düzeni böyle kurulmuþ bu yalan dünyanýn, Arkandan kuyunu kazar þimdi yüzüne gülen.
Ay ýþýðýnda küflü tenekeler altýn gibi parlar, Gün ýþýyýnca esas deðeri ortaya çýkar. Sakýn sýrrýný verme her dostum diyene, Sonra seni el içinde iki paralýk yapar.
Gerçi kim ne götürmüþ öbür dünyaya; Aldanma sakýn bu þatafatlý rüyaya. Yine de sen dürüst ol, kulak asma riyaya, Belki biraz pahalý kefene sarýlýr benim malým var diyen.
Erman; sen doðruyu bil, esirgeme sözünü. Dürüst olan zaten lekelemez özünü. Doymayanýn kara toprak doyurur gözünü, Ýnsan olamaz her ete kemiðe bürünen…
16.07.2001 Erman Ulusoy Kýrklareli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ermanulusoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.