Sevdik.
Yoktan var edilmiþ her varlýðý özünden..
Ýnandýk.
Sarý baþak tarlalarý gibi bereketli yarýnlara..
Yetmedi Firavun’un zulmünü kaldýrmaya!
Senin annenle benim annem ayrýdýr.
Senin mahallenle beni mahallem
sonra dilimiz
rengimiz belki...
Bizim Allah’ýmýz bir/dir.
Tevhid iklimin yeþerttiði coðrafyalarda tefrika ekenler;
elbet hesabýn görüleceði bir büyük mahþer vardýr.
Ama bu kan gölünde
topraða, insana, özgürlüðe ve islama zulümde
Esmalarýn çýrpýnan yüreklerinde
secdelerde ki kanlý alýnlarda
hüzün deðmiþ analarýn sinelerinde
beklemek o günü ne sancýlýdýr.
Bebeklerden söz açmayalým
bu vahþetin yükü bu dünyanýn harcý deðildir.
Evet;
‘’Elbet bir Musa sað kalacaktýr.’’
Duyulur o gün yaðmurlarýn sesi
Görülür yerden yükselenlerin, gökten inenlerin heybeti.
Acý kime deðse rengi kýrmýzý
Rahman’ýn gölgesine sýðýnmayý reddetmiþlere de duamýzýn rengi yeþil.
Uzak bir ufka bakar gibi olmasýn umduðumuz dünyanýn inþasý.
Kaldýrmaz bu topraklar bunca gözyaþýnýn hüznünü.
Dirilin ey tevhidin çocuklarý!
Kaldýrmaz bu topraklar bunca gözyaþýnýn hüznünü.
...