...................
Ey Benim Kayýp Gül’ üm;
Ben senin yolunun delisiyim ya hani;
Ölümü güle oynaya karþýlayan
Ölüme meydan okuyup
Hamza ruhlu yiðidim.
Bu yol meþakkatli bir yoldur,
Yolculuk uzun ve yorucu
Kalbimize iþtiyak gerek,
Aþkta bir olmak,
Derdi, özlemi ve aþkta tutulmayý
Benimsemek gerek.
Cümleler küme küme etrafýnda,
Uður böceði gibi dört bir yanýnda
Ateþten deli divane kanatlarý
Hepsi birden kandil gibi yanmakta.
Söz meclisimdesin Kayýp Gül’ üm;
Gönül tahtýnýn baþköþesine kurulu
Hitabet sanatýnýn en kutlusu
O gülistan dillerinden dökülecek,
Dert kýblesi ise yönünü
O senin al yanaklý
Yüzüne döndürecek.
Muhabbet fedaileri gelecek karþýna
Salýversen kokunu ruhlarýmýza da
Temmuz, o sýcaklýðýndan kabýna giriverse
Þubat’ ýn zemheri soðuðu, güneþin yerine
Elbisesini üzerine giyinse
Gel Kayýp Gül; geliver kalbimize
Diyerek ölecekler yolunda
Bu zahmetli aþkýn baðýnda.
Bölük pörçük sineler, bak;
Gidiþatýn kýsa mýdýr söylesene
Hani matem yakýþmaz diyordun
Hüzün dolu baðrý yanýk sinelere
Feryat figan olup
Aþk çadýrýnda baðdaþ kurup
O kokunu korkusuzca salýyordun
Biri var burada bekleyen seni
O hep SENÝ GEREK BANA SENÝ
Diyerek ah eyledi.
Ekinler sararmaktayken Kayýp Gül’ üm;
Testereyle doðrandý ihlas dolu sineler
Biçildi aþkýnla dolu kaftan giymiþ
Eylül hasretine ram kesilen
Ahmetler, Ege’ ler, Doðu’ lar
Ve Muradlar….
Ey Benim Kayýp Gül’ üm;
Ölmek mi lazým sana söylesene
Kefenleri giymek mi lazým þimdiden.
Bir zelzele koptu þimdi semada
Leyla ile Mecnun bile korkuyla
Sesleri kýsýldý baðýrmaktan
Kisra’ nýn sarayýnýn yýkýlýþýnda,
Babil kulesinin zirve yamacýnda
Dolaþýrken yandýlar
Ve gezindiler
Ýrem baðlarýnýn arasýnda
Ölüverdiler belki de
O gülünün kokusunda.
Týlsýmlar hani bizimdi
En kudretli hain büyücüler bile
Kader kalemimizi
Kýrýp, aþkýmýzý bükemezdi.
Söylesene Kayýp Gül! üm;
Yoksa ben öldüm de
Huzurunda yeniden
Dirildim mi?
O engin mavi sularýn derinliðinde
Görme muþtusuyla uzaktan
O Bal gözlü Murad’ ýn bakarken sana
Korkuyorum demelerin yýkýyor
Gelmelerimin baharýnda.
Baharým kýþa dönüyor
Yeniden sana ilk suyu veren
Ama üzmekten hiç erinmeyen
Kararýnda tesirini bir büyü edasýyla
Bakýþýyla seni etkileyen
O manasý bahtiyar olan yol arkadaþýnýn
Yanýnda
Kararýn hep olumsuz Kayýp Gül’ üm
Ömrümün dalgalarýnda.
Tabularý yýktým ama
Ölmek gerekmiþ baðlarýnda
Bir Kayýp Gül destaný olarak okundu
Ölüm merasimimin naðmesi
O aþk yolunun mýsralarýnda.
Ey Benim Kayýp Gül’ üm;
Þimdi harap bir haldeyim
Gelme deme sözünün içindeki
Zehir dolu aþk kadehinin
Tam dudaklarýnýn deðeceði
Uçurumun eþiðindeyim.
Evet Kayýp Gül’ üm;
Þimdi beni öldürdün iþte
Maviliðin karýþtý yine yeþile
O aþk kâsenden akacakken sular
Zehir boþalttý yine.
Yakut misali aþk kaynaðýn alevlendi
Ama
Yakamozlar görünmüyor bak
Sicim sicim yaðmur yaðarken semadan
Küskün þimdi âþýklar
Bir ben küskün deðildim sana
Lakin
Öldürdün iþte son kararýnla
Gelme deyiþinle kýldýn karar.
Ýsrafil çaldý sur’ unu ruhumuzda
O ýlýk nefesin dirildi kanýmýzda
Yasemen çehreli sözlerin
Dikene hayat veren bendelerin
Ölmeme mani deðil Kayýp Gül’ üm
Öldüm ben iþte artýk
Seslenme olur mu?
Kýlma bikarar
Aþkýnýn sorgulamasý deðildir bu elbet
Sen de seversin korkusuzca
Ama bu korkuda ne
Yemini bozmaksa bozuldu çoktan
Baðrýna taþ basmakta nedir
Yoksa bu sonsuzluða,
Ölüme
GÝDÝÞ MÝDÝR?....
Not: SON ÞÝÝRÝMDÝ.....
16 Aðustos 2013-Bursa
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.