azcýk dursana gözlerimin voltasýnda az ötede sureti arsýz bir yalancý mevsim bekliyor beni þimdilik baktýðým evrende kaybedilmemiþ gibi sen var ol sonra gideceksen de gidersin gitmelere.....
biraz avuçlarýma yaðmur yedir/sene kuruyorum sonbahara alýþýk yaprak misali ýslak eylülle son yeþili resmet tuvale sonra göçmen kuþlarýn ardýndan gidersin sende....
hiç bilmediðim bir çiçek gölgesinde dokun ruhumun karýncalý eskiliðine dokularým yeniden nefes alsýn ve þýmartmadan aþký beni bana geri verip öyle gitsene....
tükenen her anýn çocuk yanýyýz ne bir olgun serüvenimiz var nede buðusunda bölüþülmüþ sessizlik kaybolup yitik bizler olmuþuz sen bir þarkýnýn bestesi bense eskicide satýlan deðersiz bir eþya yoksul halklarýydýk oysa zengin bir duygunun dað esintisinde uzak fýsýltýlarda duyardýk ayak sesimizi bir anda irkilir uyanýrdýk ve aðaran günün aydýnlýðýnda saati sonsuzluða kurardýk........
þimdi gitme zaman durmuþ bir yerde hayat sensizde geçer ve bu en büyük yalan olur be sen gidecekmiþ gibi yap kal kurduðumuz hayallerin bir yerinde o hayaller sensiz tükenir ziyan olur ve yorulur hüzzam sadakat içi dýþý ihanet olur....
sen kendini sakla benim olduðum bir hayalde ben seni nasýl olsa bulurum.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
aslan bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.