Gönül

Daha sorulmaz ki halin.
Otur köþede aðla gönül.
Kýrarlar sonra hatýrýn.
Karalarý baðla gönül.

Kurudu yapraðýn dalýn.
Tutmaz oldu elin kolun.
Soldu bak çiçeðin gülün.
Saða sola deðme gönül.

Uslan otur gel yanýma.
Ceza verme þu canýma.
Varma soysuzun yanýna.
Gururumu eðme gönül.

Dolaþma hiç tarla takým.
Etme beni büküm büküm.
Ben artýk bu iþte yokum.
Var git de sen söyle gönül.

Hikmet MERCANLI
Sosyal Medyada Paylaşın:

hikmet72 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Öğretmenim İstanbul’a gelişim Köyüme özlem Oğul Bakan’a mektup Ahu gözlerin Ankara’nın yalakası Herşey paraymış İsmail Ezilenler birlik olun