"Yalnýzlýðýndaysan yýllarýnýn
Geçer diþleri cehennemin
Her gece kan olup akar yavaþ yavaþ bedenine."
Onun yaþadýðý pembe düþlü evi vardý
Bilmiyordu
Kanser hücresiydi duvarlarý
Dokundukça bir yeri çürürdü , kararýrdý.
Gün ýþýðýnda sandýðý bir gecede tanýmýþtý
Gözlerine bakýp içini okuduðu sandýðý adamý.
Ellerini temiz zannederek tutmuþtu birkez O’nun.
Masumiyeti kan kaybediyordu ayaklarýnýn altýnda.
Ve her yüreðine dokunduðunda
Ýmzasý gibi mührüne takýlýyordu düþleri.
Kahýr
Lanet okuduðunda dudaklarý
kilitleniyordu yüzyýllarýn ölü , çürümüþ
Bedelleri ödenmemiþ günahlarýna.
Sarý gökyüzü , Siyah topraklarý oluyordu
Her mutluluðunun ardýndaki Mona Lisa gülüþünde.
Evrim geçirdiðini zannederek bir kez daha adým attýðýnda hayata
Görünmeyen bir ejderin nefesine yakalanýyordu.
Çürüyordu çocuk hayalleri bir avuç yalanýn altýnda.
Her sabah içine dolan nefreti kusuyordu.
Kahretsin..!
Üzerine sinen O’ nun lanet kokusuydu genzine dolan.
Ve Nevrotik bir hal alan aþk nasýl da tiksindiriyordu onu.
Korkmadýðý bir zamanda ;
Kýzýl gecenin yaðmurlu bir anýnda açtý kadýn kollarýný
Onunla birlikte doðan yaðmuru gözlerine sürdü yavaþ yavaþ.
Son bir nefes çekti tenindeki ölü kokudan.
Býraktý kendini yerin yedi kat altýndaki cehennemine.
Düþerken aðýr aðýr karanlýða sesi yankýlanýyordu halâ
-"Adil deðil ..!"
-"Adil deðil ..!"
f.k.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.