GÜN AĞARIR

gün aðarýr, gün aðarýr parmak uçlarýnda
ellerinin çizgilerinden geçer dolu dizgin
düþüncemin koyaklarýndan doðan nehirler
ismini unutturmayan küçük kentler
sýralanýr durur gözbebeklerime
baharýn ilmeði kaçmýþ yaza sökülmüþtür
ýrgat naðmelerinde alýn terini yudumlayan türküler
boþalmýþ yürekten saza dökülmüþtür
her bitiþte zamaný yaracak baþlangýçlar gizlidir
fýrtýna öncesi sessizlik duvarlara çarparken
yontulmamýþ bir taþýn gölgesinde çoðalýr akþam
daldaki bütün koruklara þarap kokusu sinmiþtir
adým baþý bu kentten sarhoþluk yayýlýr tenime
gün olur yýldýzlar altýnda azalýr tüm telaþlar
nasýlsa rüzgarýn koluna takýlýr susuþlar
onca acýnýn ellerinden sýyrýlýp
içimi kundaklar kendini kaybeden aþk


ALÝ RIFAT ARKU
08/13/2013
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın: