Neden yazýyorum biliyor musun Zeyd?
Çünkü büyüyorsun aðzýmda dalga dalga.
Sussam köz olur yakarsýn dilimi.
Yangýnýnsa anlamlý kýlar yaþamý. Alev alev Zeyd!
Þimdi sen gözlerimden uzak bir semtin sabah kokusunu doldurursun ciðerlerine.
Bir iki simit biraz peynir.
Yol sanýldýðý kadar uzak deðildir evine.
Ölsene sen Zeyd! Ciddiyim öl sen.
Mesela tam da þimdi Mýsýr’da alnýndan sýcak kaný dökülen bir bebeðin soluðunda.
Mesela Suriye çadýrýnda aðlayan bir ananýn aðýtlarýnda.
Ya da hemen yan sokaðýnda açlýðýný bastýramayan bir babanýn yere indirdiði bakýþlarýnda.
Ýncinmiþ kuþlar için de öl biraz.
Kadýnlarýn incelmiþ saçlarýna ya da.
Deðil mi ki yaþatmak Allah’a mahsus sen vicdan için biraz ölümlü ol Zeyd!
Burada olsan yani simitlerinle yürüsen bana ellerime bak derdim,
yaþayan ellerime.
Parmaklarým ince ve uzun ve belki biraz gereksiz beyaz.
Annemin saçlarýný tarayabildiðimce yaþayacaklarýný sonra onlarýnda ölümlü olacaðýný anlatýrdým.
Ama ellerin ellerime dokunursa alev alev yaþar onlar derdim
ki sesim biraz titrek. Hep gök yüzünden...
Ölmeden girme bizim sokaða.
Seni bir düðün gibi karþýlamak ister burada hava ve su.
Ýstersen ellerime dokunma ya kan revansa ellerimiz Zeyd!
Zeyd, Zeyd adýnýn tadý býrakmýyor ki soðusun aðzým.
Bu aþk beni kül ederdi inan.
Bunca acý varken helal kýlýnsaydýn eðer.
Biraz ölümlü olalým.Bak gök hala mavi.
Ellerin bir kuyudan su çýkarýr gibi.