AYAK İZLERİM AYDINLIKTIR BENİM

Karanlýðýn gölgesinde boþa çýrpýnan umutlarým
Perde perde akýn akýn gelen yalnýzlýklarým
Her gece ensemde beliren koyu karanlýðýn nefesi
Baðýra baðýra gelen ölümün sessizliði
Hepsi birden koynumdalar geceyi sabah ediyorum

Bedenim ateþler içinde yanýyor kimse bilmeden
Toprak bana susamýþ ben topraða susamýþým
Öylesine sarýlmak istiyoruzki birbirimize
Adeta kemiklerimin kýrýlmasýný istercesine
Kimin umrundaki o saatten sonra yaþayabilmek

Santim santim biçilirken kendi kefenim
Tabutumu kendi ellerimle hazýrlarken hayatta
Kim inkar edebilirki benim bu insanlýðýmý
Beþ para etmeyen paçavralarýn ardýndan giden
Kana susamýþlaradýr benim bu beddualarým

Ölümün son anýnda bile korkmuyorum sizlerden
Bedenimi binlerce parçalarada ayýrsanýz
Kara basanlarda,çökse tepeme, en derin uykumda
Yürüdüðüm yoldan asla dönmez bu kalbim
Yolum ölüm olsada,ayak izlerim hep aydýnlýktýr benim...

Ufuk GÜNEY
Sosyal Medyada Paylaşın: