Mahallenin zýpkýný gözbebeði kýzlarýn Sokaktan geçtiðinde herkes cama dökülür Eridiði tek andýr kalplerdeki buzlarýn Þöyle bir baktýðýnda gönül evi yakýlýr Zampara geçinenler onu görür durulur Mahallenin namusu yalnýz ondan sorulur.
Herkes hayrandýr ona bense ezelden deli Bir kere olsun þöyle gönül gözüyle baksa Sabah akþam duamdýr akar gözümün seli Fallarda arar oldum o yalnýz bana çýksa Rüyamda görüyorum beni takmýþ koluna Dünyalar benim olmuþ yakýþmýþým soluna.
Günlerin böyle geçer camlarda tünüyorum Olur ya geçer diye yolunu gözlüyorum Hamamlardan çýkmayýp kýrk kere yunuyorum Sönmesin yangýn diye hayalle közlüyorum Eriyip muma döndüm öldürür bu aþk beni Baþkasýna haramdýr ona ayýrdým teni.
Annem bugün söyledi annesi haber etmiþ Hayýrlý bir iþ için geleceklermiþ bize Meðer o da severmiþ artýk canýna yetmiþ Laf söz olur diyerek gelemiyormuþ yüze Bayram havasý esti gönül evim þenlendi Yýllardan sonra ilk kez ruhum biraz dinlendi.
En güzel elbisemi giyinip de süslendim Gözlerim yýldýz yýldýz sanki kayýp düþecek Rabbime þükür için beþ vakitte seslendim Yüzümda güller açtý bu aþk kalp de piþecek Hüzünlere yol verdim mutluluk içiyorum Bahçemde soluyordum çiçekler açýyorum.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.